ในมหาสมุทรอินเดียตะวันตกเฉียงใต้ เซ็นเซอร์ที่เกิดจากเต่ากำลังเติมเต็มช่องว่างที่นักวิทยาศาสตร์จำเป็นต้องคาดการณ์พายุ
แม้จะมีข้อมูลที่ดี แต่ก็ยากที่จะทำนายพายุหมุนเขตร้อน ซึ่งมักจะปรากฏขึ้นโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า และเดินเตร่ไปทั่วมหาสมุทรของโลกอย่างเมามาย แต่เมื่อห้าปีที่แล้ว Olivier Bousquet ซึ่งปัจจุบันเป็นผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยของกระทรวงการพัฒนาที่ยั่งยืนของฝรั่งเศส ได้รับมอบหมายให้พยากรณ์จุดแข็งและเส้นทางของพายุในมหาสมุทรอินเดียตะวันตกเฉียงใต้ที่มีพายุไซโคลน ความต้องการการคาดการณ์ที่ดีขึ้นนั้นยอดเยี่ยมมาก พื้นที่ดังกล่าวได้รับพายุไซโคลน 9 หรือ 10 ลูกต่อปี และพายุกำลังแรงขึ้น พายุหมุนเขตร้อนอิดาอีในปี 2019 คร่าชีวิตผู้คนมากกว่า 1,000 คนในโมซัมบิกและกาฟิโลในปี 2014 คร่าชีวิตผู้คนไป 350 คนในมาดากัสการ์
ไม่เหมือนกับในส่วนอื่น ๆ ของมหาสมุทร เช่น มหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ ที่ซึ่งสำนักงานบริหารมหาสมุทรและบรรยากาศแห่งชาติของสหรัฐฯ บินด้วยโดรนตรวจสภาพอากาศ บูสเกต์แทบไม่มีข้อมูลให้ทำงานด้วย แน่นอนว่ามีดาวเทียมที่สอดแนมบนพื้นผิวมหาสมุทร แต่ดาวเทียมเหล่านั้นมีอคติรอบแนวชายฝั่งและมองไม่เห็นเมฆ ซึ่งพายุมีโพดำ เพียงหยิบทุ่นสมุทรศาสตร์ที่ลอยได้เพียงหยิบมือเก็บข้อมูลอุณหภูมิ ความลึก และความเค็มที่ Bousquet ต้องการ ดังนั้นเขาจึงออกเดินทางเพื่อค้นหาแหล่งข้อมูลใหม่
ในช่วงสองสามทศวรรษที่ผ่านมา นักวิทยาศาสตร์ได้ใช้สัตว์ที่ติดแท็กดาวเทียมเพื่อรวบรวมข้อมูลมหาสมุทร ตัวอย่างเช่น ในมหาสมุทรใต้นอกทวีปแอนตาร์กติกา ซึ่งเป็นพื้นที่ที่เป็นศัตรูกันที่มีชื่อเสียงสำหรับมนุษย์ เรือ และนักสำรวจหุ่นยนต์ แมวน้ำช้างใต้ได้รวบรวมข้อมูลพื้นฐานส่วนใหญ่ที่เรามีเกี่ยวกับอุณหภูมิและความเค็มของน้ำ
อย่างไรก็ตาม มหาสมุทรอินเดียทางตะวันตกเฉียงใต้ไม่มีแมวน้ำที่ Bousquet สามารถเกณฑ์ทหารได้ ในตอนแรก Bousquet ได้ลองใช้นกทะเล เช่น นกทรอปิกเบิร์ดและพัฟฟิน แต่พวกมันเบาเกินไปสำหรับเซ็นเซอร์ ดังนั้นเขาจึงหันไปหาผู้ช่วยที่แข็งแกร่งกว่า: คนโง่เง่าและเต่าทะเลมะกอกริดลีย์
ตอนนี้นี่คือตัวละครที่บึกบึนที่สามารถสวมแท็กน้ำหนัก 250 กรัม เดินทางหลายพันกิโลเมตรในแต่ละปี และกลับมาที่ชายหาดนาทัลได้อย่างน่าเชื่อถือ สัญชาตญาณการกลับบ้านนี้ช่วยให้นักวิทยาศาสตร์สามารถกู้คืนชุดข้อมูลทั้งหมดของเซ็นเซอร์ได้ง่ายขึ้น แทนที่จะเป็นเพียงการสรุปที่อุปกรณ์สามารถส่งไปยังดาวเทียมผ่านแบนด์วิธที่จำกัดในขณะที่เต่าไม่อยู่
เต่าทะเลเป็นตัวเลือกที่ยอดเยี่ยมด้วยเหตุผลอื่น พลังงานที่ขับเคลื่อนพายุหมุนเขตร้อนส่วนใหญ่มาจากน้ำ ในการทำนายว่าพายุจะทวีความรุนแรงขึ้นหรือไม่ คุณต้องรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในมหาสมุทรใต้พื้นผิว จากความลึกประมาณ 25 ถึง 200 เมตร เต่าทะเลใช้เวลาส่วนใหญ่ในชั้นนี้ ดังนั้นสติปัญญาของพวกมันจึงสมบูรณ์แบบสำหรับการพยากรณ์พายุหมุนเขตร้อน
ยิ่งไปกว่านั้น เต่าที่ติดแท็กสามารถช่วยในการศึกษาสภาพภูมิอากาศโดยให้นักวิทยาศาสตร์มีวิธีในการปรับเทียบแบบจำลองมหาสมุทรและข้อมูลดาวเทียม ยิ่งไปกว่านั้น เต่ายังใช้เวลาส่วนใหญ่ในการออกหากินในกระแสน้ำวนขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นนักวิทยาศาสตร์ด้านสมุทรศาสตร์ที่อยากเรียนรู้เพิ่มเติม เครือข่ายข้อมูลเต่าที่มีความหนาแน่นสูง หากเก็บรวบรวมในระยะยาว อาจช่วยให้นักวิทยาศาสตร์เห็นว่าโครงสร้างของมหาสมุทรเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรเมื่อเวลาผ่านไปด้วยความละเอียดสูงมาก Bousquet กล่าว
นักชีววิทยาต่างตื่นเต้นกับโครงการนี้เช่นกัน ข้อมูลอุณหภูมิ ความลึก และตำแหน่งจะให้มุมมองใหม่เกี่ยวกับสภาพแวดล้อม พฤติกรรมการดำน้ำ และการเคลื่อนไหวของเต่า
ดังนั้น ตั้งแต่เดือนมกราคม 2019 Bousquet ได้ร่วมมือกับนักชีววิทยาที่ Kélonia ซึ่งเป็นหอดูเต่าทะเลใน Réunion ซึ่งเป็นเกาะของฝรั่งเศส ซึ่งอยู่ห่างจากมาดากัสการ์ไปทางตะวันออกประมาณ 950 กิโลเมตร เพื่อปล่อยเต่าทะเลที่ถูกแท็ก 15 ตัว ทั้งหมดถูกชาวประมงจับได้โดยไม่ตั้งใจและเข้ารับการรักษาในสถานบำบัดเต่า
เต่าตัวแรกที่ออกไปคือ Ilona หัวค้อนที่ชาวประมงจับได้ สองสามสัปดาห์ ป้ายของ Ilona รายงานไปยังดาวเทียม 20 ถึง 50 ครั้งต่อวัน ตามที่ Bousquet หวังไว้ เมื่อ Ilona ไปถึง Madagascar เส้นทางของเธอก็หยุดลง Bousquet ขอความช่วยเหลือจากองค์กรพัฒนาเอกชนในท้องถิ่นเพื่อตรวจสอบ พวกเขาพบแท็กการออกอากาศภาพนิ่ง … ติดอยู่กับเชลล์เปล่า
อิโลน่าถูกกินไปแล้ว
“เราตกใจมาก” บุสเกต์กล่าว แต่การเดินทางสามสัปดาห์ของ Ilona ได้สร้างข้อมูลมากมาย
เมื่อ Bousquet และเพื่อนร่วมงานของเขาเปิดเผยผลการวิจัยเบื้องต้นทันใดนั้นทุกคนก็ต้องการเข้าร่วม ศูนย์การศึกษาอวกาศแห่งชาติของฝรั่งเศส โครงการวิจัยมหาสมุทร Interreg ของสหภาพยุโรป และมหาวิทยาลัย Reunion Island และอื่น ๆ ต่างกระโดดเข้าร่วม รู้จักกันในชื่อ STORM (เต่าทะเลเพื่อการวิจัยและติดตามมหาสมุทร) โครงการของ Bousquet มีพันธมิตรมากกว่าสองโหล และเต่าอีกมากมาย นักวิทยาศาสตร์ที่ทำงานในเขตร้อนที่มีพายุทั่วโลกได้ติดต่อ Bousquet เพื่อหาโครงการจำลองในพื้นที่ของตน
Clive McMahon นักชีววิทยาจากสถาบันวิทยาศาสตร์ทางทะเลแห่งซิดนีย์ในออสเตรเลีย และเป็นผู้นำในกลุ่มผู้ที่ใช้สัตว์เพื่อรวบรวมข้อมูลสมุทรศาสตร์ เพิ่งติดแท็กเต่าทะเลมะกอกริดลีย์จำนวน 20 ตัวในโครงการที่ “ได้รับแรงบันดาลใจจากงานของ [Bousquet] อย่างแน่นอน” เขาพูดว่า. STORM คือ “แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเต่าสามารถรวบรวมการสังเกตมหาสมุทรที่จำเป็นเหล่านี้เพื่อให้สามารถทำนายพายุได้”
ปีนี้ STORM เติบโตอย่างต่อเนื่อง ระหว่างเดือนมกราคมถึงมีนาคม กลุ่มของ Bousquet ได้ปล่อยเต่าทะเลที่ติดแท็ก 80 ตัวจาก 10 จุดทั่วมหาสมุทรอินเดียตะวันตกเฉียงใต้ เต่าบางตัวได้รับการฟื้นฟูและปล่อยตามกำหนดเวลา คนอื่นๆ ถูกจับได้ตอนกลางคืนบนชายหาดหลังจากที่วางไข่แล้ว แม้ว่าการ “จับได้” อาจเป็นการพูดเกินจริง ขั้นตอนนี้เกี่ยวข้องกับนักชีววิทยาวางกล่องรอบๆ เต่าเพื่อจับมัน พ่นกาวที่หลังของมัน และเก็บตัวอย่างเลือดของมัน หลังจากผ่านไปห้านาที กล่องจะถูกนำออกและเต่าก็เดินทางต่อไป
จนถึงขณะนี้ พายุได้จับเต่าสองสามตัวแล้ว Bousquet กล่าว ร่องรอยของเต่าแสดงให้เห็นว่าพวกมันหยุดว่ายน้ำ รอให้พายุผ่านไป และเดินต่อไปเช่นเดิม ครั้งหนึ่ง พายุไซโคลนพัดผ่านเต่า แล้วพายุก็กลับรถและพัดผ่านอีกครั้ง เต่าก็สบายดี
ข้อมูลจากใจกลางพายุไซโคลนมีค่าอย่างเหลือเชื่อ Bousquet กล่าว และ “พายุไซโคลนทุกลูกมีความแตกต่างกัน” แต่เพื่อให้ได้ข้อมูล นักวิจัยจะต้องใช้เวลาในการปล่อยเต่าอย่างสมบูรณ์ สองหรือสามสัปดาห์ก่อนที่พายุจะพัดผ่าน พวกเขาพลาดพายุสองสามวันไปเพียงไม่กี่วัน “เราต้องการโชคเล็กน้อย” บุสเกต์กล่าว
